Fotoserie Kwetsbaar

Leesblind
Foto 1

Mijn eerste fotoserie. Dit is een heel persoonlijke serie, want het gaat over mijn verleden. Al snel wist ik het onderwerp: kwetsbaar. Dat voelde ik op het moment dat ik besloot de serie met iedereen te delen.

Ik ben dit gaan uitwerken door middel van aantekeningen, schetsen en testfoto’s. In mijn CINIKA studio ben ik aan de slag gegaan, met hulp van mijn zoon en partner. Dit is het resultaat!

Leesblind

Ik was een jaar of zes en het was mooi weer.
Toch moest ik binnenblijven van de juf, terwijl de rest buiten mocht spelen.
Ik had mijn werkje weer niet af en deed alles steeds fout – voor de zoveelste keer.
Elke dag gebeurde dit en ik werd steeds onzekerder. Ik voelde me kwetsbaar.

Jampotglazen

Tot ik een bril kreeg. Eentje zoals we dat noemden: “met jampotglazen”.
Maar het hielp. De eerste dag op school met mijn bril kan ik me nog goed herinneren.
Het was even wennen om de trap op te lopen vanwege het diepteverschil.
Alles bewoog zo anders om me heen.
Er ging een nieuwe wereld voor me open.
Ik was helemaal niet dom – ik kon gewoon al die tijd slecht zien!

Later, rond mijn elfde of twaalfde, kwamen we erachter dat ik leesblind was, oftewel: dyslectisch.
Dat hielp natuurlijk niet en had veel invloed op mijn achterstand op school en mijn onzekerheid.
Zelfs nu vind ik het moeilijk om iets op te schrijven – dit verhaal alleen al…

Ik ben niet dom!

Het was een heel andere tijd en dyslexie was toen nog weinig bekend.
Gelukkig herkennen ze het nu veel sneller.
Wat vooral belangrijk is: dat kinderen (of volwassenen) met dyslexie niet meer worden gezien als dom of lui.
Want met dyslexie ben je níét dom.
We zijn juist sterk op andere gebieden – zoals ik op creatief vlak!